ประเทศไทย

นามบัตรมีการแลกเปลี่ยนกันในประเทศไทย โดยทั่วไปจะเกิดขึ้นในช่วงเริ่มต้นการประชุม ยื่นและรับนามบัตรด้วยสองมือ ใช้เวลาสักครู่เพื่ออ่านนามบัตรอย่างละเอียด การเก็บนามบัตรไว้บนโต๊ะระหว่างการประชุมเป็นเรื่องสุภาพ การมีนามบัตรอีกด้านเป็นภาษาไทยอาจเป็นสัมผัสที่ดี ตำแหน่งทางวิชาการและคุณวุฒิทางวิชาชีพเป็นที่เคารพ

การทักทายแบบไทยดั้งเดิมคือการไหว้ (พนมมือ ฝ่ามือชนกัน นิ้วชี้ขึ้น พร้อมโค้งคำนับเล็กน้อย) แม้ว่าชาวตะวันตกอาจเสนอการจับมือ แต่ควรทำตามผู้นำของคนไทยเสมอ ตอบรับการไหว้เสมอ แสดงความเคารพต่อผู้สูงอายุหรือผู้ที่มีสถานะสูงกว่าด้วยการโค้งคำนับให้ต่ำลง หลีกเลี่ยงการแตะต้องศีรษะ ใช้คำนำหน้าอย่างเป็นทางการและนามสกุลจนกว่าจะได้รับเชิญให้ใช้ชื่อต้น

การแต่งกายทางธุรกิจของไทยโดยทั่วไปแล้วอนุรักษ์นิยมและเป็นทางการ ผู้ชายสวมสูท เสื้อเชิ้ต และเนคไท แม้ในสภาพอากาศร้อน ผู้หญิงสวมชุดเดรสที่ดูดี ชุดสูท หรือเสื้อเบลาส์กับกระโปรง/กางเกงที่คลุมไหล่และหัวเข่า ความเรียบร้อยเป็นสิ่งสำคัญ หลีกเลี่ยงเครื่องประดับที่ฉูดฉาดหรือเสื้อผ้าที่ลำลองมากเกินไป ความเรียบร้อยและสะอาดได้รับการยกย่องอย่างสูง

การประชุมของไทยมักจะเริ่มต้นด้วยการพูดคุยเล็กๆ น้อยๆ และชา/กาแฟ การตรงต่อเวลาเป็นที่ชื่นชม แต่ความยืดหยุ่นเป็นเรื่องปกติ ความสามัคคีและการรักษา 'หน้า' เป็นสิ่งสำคัญที่สุด; หลีกเลี่ยงความไม่ลงรอยกันในที่สาธารณะ การตัดสินใจอาจใช้เวลานานกว่าที่คาดไว้ เนื่องจากต้องมีการแสวงหาความเห็นพ้องต้องกันหรือการอนุมัติระดับสูง การเจรจาอาจละเอียดอ่อนและทางอ้อม; ความอดทนและความอุตสาหะเป็นสิ่งสำคัญ โดยมุ่งเน้นความสัมพันธ์ระยะยาว

การรับประทานอาหารทางธุรกิจเป็นสิ่งสำคัญในการสร้างความสัมพันธ์ ใช้ส้อมและช้อนในการรับประทานอาหาร; ส้อมใช้ดันอาหารเข้าช้อน ห้ามใช้ตะเกียบเว้นแต่จะใช้สำหรับอาหารประเภทเส้น หลีกเลี่ยงการวางเท้าบนเฟอร์นิเจอร์หรือชี้เท้าไปที่ผู้อื่น การให้ทิปไม่เป็นไปตามประเพณี แต่ได้รับการชื่นชมในพื้นที่ท่องเที่ยว (5-10%) อย่าพูดคุยเรื่องธุรกิจจนกว่าจะรับประทานอาหารเสร็จ เว้นแต่เจ้าภาพจะเป็นผู้ริเริ่ม เตรียมพร้อมสำหรับอาหารหลายจานและการรับประทานอาหารร่วมกัน

หัวข้อที่เหมาะสม: วัฒนธรรม, อาหารไทย, การเดินทาง, สถานที่สวยงาม, ครอบครัว (คำศัพท์ทั่วไป), ข้อสังเกตเชิงบวกเกี่ยวกับประเทศไทย
หัวข้อที่ควรหลีกเลี่ยง: สถาบันพระมหากษัตริย์ (ห้ามวิจารณ์โดยเด็ดขาด), ศาสนา (โดยเฉพาะพระพุทธศาสนา ห้ามแตะต้องพระพุทธรูป), การเมือง, การเงินส่วนบุคคล, การวิจารณ์ประเทศไทย, สงครามเวียดนาม, สิ่งใดก็ตามที่อาจทำให้ใครบางคน 'เสียหน้า'

'หน้า' (การรักษาหน้า) หมายถึงศักดิ์ศรี ชื่อเสียง และสถานะทางสังคมของบุคคล คนไทยพยายามอย่างมากที่จะหลีกเลี่ยงการเสียหน้า หรือทำให้คนอื่นเสียหน้า สิ่งนี้มีอิทธิพลต่อการสื่อสาร (มักเป็นทางอ้อม) การแก้ไขความขัดแย้ง (หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า) และพฤติกรรมในที่สาธารณะ พยายามช่วยผู้อื่นรักษาหน้าและรักษาความสามัคคีเสมอ

ใช่ เป็นธรรมเนียมที่จะถอดรองเท้าเมื่อเข้าบ้านส่วนตัว วัด และบ่อยครั้งก็ในบางธุรกิจ มองหากองรองเท้านอกประตูเพื่อเป็นเบาะแส สิ่งนี้แสดงความเคารพ ควรเหยียบข้ามธรณีประตูเสมอ อย่าเหยียบลงบนนั้น